سلام دوستان
الان می خوام از حسم بنویسم. . . 13 سال است که مدرسه می رم . . . 13 سال است که با دوستام هستم. من که الان 18 سالمه اگه حساب کنی فقط 5 سال از اول های عمرم باهاشون نبودم . . . حالا که کنکورم دادیم و خدا می دونه که چی میشه . . . مهم نیست کدوممون میریم دانشگاه . . مهم اینه که بعد از 13 سال زندگی قراره یک خانواده(کلاس) از هم بپاشه. به حرفه بعضی ها گوش ندین که میگن بعد از دانشگاه دوباره کنار هم هستین و ازین حرفا . . . شما فکرشو بکنید 4 سال کارشناسی، 2 سال ارشد و 2 سال هم سربازی . . بازه این ماله ریاضی هاست تجربی ها رو بگر، 8 سال عمومی ، حداقل 3 سال تخصصی و 2 سال هم سربازی که جمعش کنی میشه 13 سال . . . چیه باراتون آشناست اگه کمی برگردین می بینید همون تمام مدتی که با هم بودیم . . . .
می بینید دنیا چقدر بی وفاست . . . الان که هیچی نشده دلم واسه ی کلاس تنگ شده ، ریاضی آقای مقصودی ، کلاس نرفتن دین و زندگی ، سوالات پرت و پلای شیمی ، اوه اوه از همه بهتر زنگ تفریح با آقای مصری ، آزمون قلم چی با آقای اسماعیلی ، والیبال مدرسه و . . .
البته این رو هم از یاد نبریم که تجربه ی دانشگاه حتما خیلی بهتر از مدرسه است. شماهایی که دانشگاه رفتین نظرتون چیه؟؟
نظرات شما عزیزان: